Rozdział 2 ,,Znam cię minutę,a już mnie wkurwiasz.''

Lilly

Poczułam jak ktoś odpycha mnie na pobocze jezdni.Po chwili leżałam na ziemi,a ten ,,ktoś" na mnie.
Zauważyłam,że to mężczyzna,a tak dokładniej blondyn o hipnotyzujących,zielonych tęczówkach,które wręcz lśniły w blasku księżyca.
-Nic ci nie jest?-spytał wstając.
-Nie.-odpowiedziałam szeptem podnosząc się.
-Zrobiłaś to specjalnie czy w magiczny sposób znalazłaś się na ulicy?-zapytał z ironią.
-Znam cię minutę,a już mnie wkurwiasz.-burknęłam pod nosem.
-Ja cię wkurwiam!Uratowałem ci życie.-warknął.
-Nikt cię o to nie prosił.-powiedziałam i zaczęłam po woli iść w kierunku mojego domu.
-Idiotka!-usłyszałam za swoimi plecami.
-Nawzajem!-zawołałam pokazując środkowy palec.

                                                                                    

*

Kiedy dotarłam do swojego domu zaskoczył mnie fakt,że drzwi wejściowe były otwarte.

Weszłam do środka.Zobaczyłam swoją przyjaciółkę Em,która płacze czytając gazetę.

-Hej.-powiedziałam niepewnie.

-Lilly?-spojrzała na mnie jak na ducha.

-Tak to chyba ja.-pokiwałam głową.

-Nawet nie wiesz jak ja się o ciebie martwiłam.-przytuliła mnie.

-Czemu?-próbowałam wyrwać się z jej uścisku.

-Zobacz.-podała mi gazetę.

-,,Wczoraj o godzinie 21.30 młoda kobieta została brutalnie zgwałcona i zamordowana.Wygląda na to,że to kolejna ofiara przestępcy,który od kilku tygodni bezkarnie gwałci i zabija kobiety."-zaczęłam czytać.

-Widzisz?-zapytała Em.

-Tak widzę,ale dlaczego myślałaś,że to ja?-zapytałam.

-Nie dawałaś żadnych znaków życia od 2 tygodni.Pewnie poszłabym na policję,ale podczas naszej ostatniej rozmowy kazałaś mi się odpierdolić.-mówiła z wyrzutem.

-Przepraszam.-powiedziałam cicho.

-Nic się nie stało.-uśmiechnęła się szeroko.

                                             *                                    

Obudziłam się o godzinie 11.52,a raczej obudziła mnie Emma,która krzątała się po kuchni.

-Hej.Jak się czujesz?-zapytała miłym głosem smażąc naleśniki.

-Nawet mi nic nie mów.Głowa mnie tak napierdziela.-powiedziałam zaspana.

-Masz nauczkę,żeby nie imprezować.-och te jej mądrości.

-Nigdy,więcej imprez.-nalałam sobie szklankę wody i wzięłam tabletkę przeciwbólową.

-Gotowe!-zawołała i podała mi talerz naleśników.

                                             *                                      

Około godziny 18.00 postanowiłyśmy z Em wybrać się do naszej ulubionej kawiarni.Pomimo,że była ona spory kawałek drogi od mojego domu poszłyśmy na pieszo.

Kawiarnia znajdowała się w jednej z najspokojniejszych dzielnic Los Angeles.Powiem szczerze,że prawie zawsze było tam pusto.

Na miejscu gadałyśmy o kompletnych głupotach,czyli o ciuchach,innych dziewczynach za którymi nie przepadamy i o 1D,którego nienawidzimy.

                                          *                                        

W drodze powrotnej(jak to ja) uświadomiłam sobie,że zostawiłam telefon w kawiarni.

-Ty idź do domu,a ja wracam po telefon.-wywróciłam oczami.

-Ok.-zaśmiała się.

Niechętnie  wróciłam po moją własność,która oczywiście nadal leżała na stoliku.

Zobaczyłam godzinę.Była 20.05,więc moim jedynym marzeniem było znalezienie się w domu.

 *                                                                                 

Szłam pustą ulicą,robiło się coraz chłodniej i ponuro.

Usłyszałam czyjeś kroki tuż za mną,jednak nie odwracałam się.Czułam,że ta osoba jest tuż za moimi plecami.Odwróciłam się.Szedł za mną mężczyzna w czarnym kapturem na głowie.Gwałtownie przyśpieszyłam.Niestety on również.

Po chwili mężczyzna dogonił mnie i przystawił mi nóż do gardła.

-Już po tobie.-szepnął mi na ucho.

---

Przepraszam,że nie pisałam,ale były święta.
Mam nadzieję,że rozdział się podoba,bo mi nie za bardzo.