Rozdział 9 ,,Co wy tu robicie?"

Logan

Wreszcie Lilly wyszła ze szpitala.Wszyscy bardzo się ucieszyli...Tylko nie Kendall.

Coraz bardziej zaczynałem się o niego martwić.Zauważyłem,że ostatnio w ogóle nie wychodzi ze swojego pokoju.

-Może ty z nim porozmawiasz?-Mary zwróciła się do Lilly.

-On mnie nienawidzi!-oburzyła się brunetka.

-Proszę.Spróbuj.-James zrobił swoją "minkę smutnego szczeniaczka."

-Dobra,ale jeśli wkurwi się jeszcze bardziej to wasza wina.-zagroziła Smith.

-Dobrze.-przytaknęliśmy.

Kendall

Co jeśli Ona ma rację?On powinien...Wiem,że sobie na to zasłużył,ale to mój ojciec.

Po raz kolejny zostałem wyrwany ze "Świata okropnych myśli".Tym razem było to pukanie do drzwi.

-To ja Lilly.Mogę wejść?-za drzwiami usłyszałem cichy głos dziewczyny.

-Tak.-odparłem,a po chwili brunetka była w moim pokoju.

-Przyszłam powiedzieć ci,że...Dominic powiedział,że...Masz miesiąc wolnego.-wyczułem kłamstwo. 

-Jeśli przyszłaś pytać,dlaczego się tak zachowuję,to wyjdź od razu!-wkurzyłem się.

-Ale oni na prawdę się o ciebie martwią!-wzięła ze mnie przykład i również zaczęła wrzeszczeć. 

-Walcie się wszyscy!-opuściłem pomieszczenie.

Wtedy byłem pewny,co chcę zrobić.

Lilly

-Kendall!Wracaj!-zbiegłam za nim na dół.

-Pa.-uśmiechnął się sztucznie i wziął kluczyki od srebrnego BMW.

-James!Biorę twoje auto!-krzyknęłam i zabrałam klucze od czerwonego Ferrari.

Postanowiłam pojechać za Schmidt'em,aby przekonać się,co on kombinuje.

                 † † †

Po godzinie "śledzenia" Schmidt'a dotarłam na obrzeża Los Angeles,a tak konkretnie to do starych,opuszczonych magazynów.

Kendall wyszedł z BMW i podszedł do jakiegoś starego menela,który pił(pewnie setną)butelkę wódki.Wracając do blondyna miał w ręce pistolet!

-Znowu chlasz?!A miałeś się zmienić,ale i tym razem nie chciałeś!-wrzeszczał na niego,tak głośno,że było go słychać w obrębie dobrego kilometra.

Co on do jasnej cholery wyprawia?!

-Kendall?-zapytał ten stary menel,znaczy mężczyzna.

-Nie waż się do mnie odzywać!Zniszczyłeś moje życie!Naszą rodzinę!-blask w oczach chłopaka...zniknął,a zastąpił go obłęd.

Wysiadłam z samochodu,ale on mnie nie zauważył.

-Synku...-zaczął menel.

-Nie jestem już twoim synem.Nie jestem tym dziesięcioletnim chłopcem,który bał się jak cholera tego,co mu dziś zrobisz!-miał łzy w oczach.-NIE!!!

-Przepraszam.-bełkotał.

-Nie przepraszaj!To nic nie zmieni!Koniec z tym wszystkim!Koniec z tobą!-wycelował w niego.

-Kendall!Nie!-zawołałam rzucając się na niego,za chwilę leżałam nim na ziemi.

Blask w jego oczach powrócił,a ja poczułam się jak podczas naszego pierwszego spotkania.Widocznie historia lubi się powtarzać.

Zeszłam z chłopaka,a on szybko wsiadł do swojego samochodu i odjechał.

Wtedy miałam tylko nadzieję,że nic sobie nie zrobi.

 † † †

Było grubo po pierwszej w nocy,a ja nie mogłam spać.W głowie miałam zbyt wiele pytań dotyczących Schmidt'a.

Moje przemyślenia przerwało pukanie do drzwi.

-Proszę.-odpowiedziałam.

-Możemy pogadać?-w drzwiach zobaczyłam Kendall'a.

Prędzej spodziewałam się Justin'a Bieber'a niż niego!

-Jasne!-przytaknęłam.

-Za piętnaście minut w moim pokoju.-wyszedł.

 † † †

Niepewnie zapukałam w drzwi,jednak nikt nie odpowiedział.Pomimo tego zdecydowałam,że wyjdę.

W środku zastałam blondyna siedzącego na balkonie.

-Już jestem.-szepnęłam siadając obok chłopaka.

-Pewnie uważasz mnie za wariata bez uczuć,ale ja po prostu dałem się wciągnął w Jej grę.Dopiero teraz to zauważyłem.-patrzył przed siebie.

-Czyją grę?-ta głupia ciekawość.

-Kayslee.Cholera!Chciałbym powiedzieć ci coś więcej,ale...Boję się.-westchnął.

-Czego?-mów jaśniej Schmidt.

-Już raz powiedziałem TO nieodpowiedniej osobie.

To kurwa czemu chcesz ze mną rozmawiać?!

Nie rozumiem cię!

-Jeśli chodzi o to...To nikomu nie powiem.-czułam jak moje słowa powoli tracą sens.

-Obiecujesz?-spojrzał na mnie.

-Obiecuję.-zrobiłam to samo.

-Co chcesz wiedzieć?-zapytał tonem "Tylko mnie nie wkurwiaj."

-Kim był ten facet?Dlaczego chciałeś go zabić?Co zrobiła ta suka?Co was łączyło?-obsypałam go pytaniami.

-To był mój ojciec.On zamienił moje życie w koszmar.Bił mnie,moich braci,moją matkę,ale to nie było najgorsze...-urwał.

-Co wy tu robicie?-dołączył do nas James.

-Nic.-powiedzieliśmy razem.

-Ta na pewno.-mruknął szatyn.

-Idę się napić.-oznajmił zmieszany Schmidt.

Wywróciłam oczami i wróciłam do swojego pokoju.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wiedzielibyście więcej,gdyby nie Maslow.No cóż pech.

Jeśli myślicie,że ten rozdział zmieni relacje Kendall'a i Lilly to...(urwę w odpowiednim momencie.)

Skupiłam bym się na pewnym "szczególe",który ich od siebie oddali lub przybliży.

Niektórzy wiedzieli,czego spodziewać się po tym rozdziale.(Dlatego warto czytać blogi,które polecam.)Mam nadzieję,że Was nie zawiodłam i nie zanudziłam.

Do następnego.^^  †